İzmir'de mülteciler için ölüm mevsimi başlıyor

Ege Denizi'nin uslu günleri sona eriyor. Kış geliyor, Ege suları hırçın ama daha az masum olacak. Çok değil bir kaç gün sonra haber merkezlerine şöyle haberler düşmeye başlayacak: Başaramayan kaçakların Ege Denizi'nde ölümle sonuçlanan yolculukları.

Önüne geçilmesi mümkün gibi görünmeyen ve belki de tüm yüzyıl boyunca hep artarak devam edecek insan sirkülasyonunda ara duraklardan biri İzmir olacak. Avrupa'ya giden yolun son durağı. Ama o durak sıkça rastladığımız şekilde Avrupa'ya değil ölüme açılıyor. Seferihisar'dan, Urla'dan, Foça'dan kalkan güvensiz tekneler kapasitesinin belki de on katı fazla yolcu ile yeni toplu ölümlerin mekanı olacak. İlkel tekneler, üzerindeki onlarca mülteci ile birlikte Ege sularını aşamayacaklar. Bangladeş'te, Afganistan'da, Irak'ta başlayan umuda yolculuk öyküleri Ege'de ölümle noktalanacak. Alıştık demeye dilim varmıyor ama galiba alışıyoruz. Ne kadar çok olursa olsun çift rakamlı ölümler bile ruhlarımızı sarsmıyor.

Yolum düştükçe adeta mülteci yerleşimi haline gelen Basmane sokaklarında gördüğüm mültecilere, bu noktadan baktıkça irkiliyorum. Basmane artık sadece kaçakların ara konaklama yeri değil, insan ticaretinin de kilit noktası haline geliyor. Karanlık yüzlerin acele ile arabalara, taksilere doluşturduğu insanlar; onları belki de ölüme taşıyacak teknelere doğru hareket ediyorlar. Özellikle gece saatlerinde rastladığımız bu görüntüler sıradanlaşıyor ne yazık ki.

Sorun İzmir'in veya İzmirliler'in çözebileceği boyutta değil. Doğu ülke ve toplumları sefaleti, Batı ülkeleri de refah ve özgürlüğü temsil ettiği sürece insan göçü devam edecek. Ancak bu trafiği ahlaksız göçmen ticaretine dönüştürenlerin önü mutlaka kesilmeli. Uygarlık ve güzellikleri ile anılan İzmir kıyı ve açıkları umuda koşan göçmelerin ölümleri ile anılmamalı.

Her yıl, özellikle de kış aylarında ölümle biten acı umut yolculuklarına sahne olan kentin sakinleri olarak; her ölümde en azından biraz burkulmayı, ruhlarımızın saygınlığı için ihmal etmeyelim.