Hakan Tartan'ı uyaran bir dostu mutlaka olmalı

Gazetecilik eğitimi almış 20 yıllık iletişimci olarak bir iletişim faciasına her gün tanık oluyorum. Konakta duvar panolarını süsleyen Belediye Başkanı Hakan Tartanın fotoğrafları ile dolu afişler, halkla ilişkiler öğrencilerine neler yapılmaması konusunda ders niteliğinde.

Ortada kent yönetimi adına kayda değer bir başarı yokken Hakan Tartanın, Dr. unvanı vurgulanarak bu kadar öne sürülmesi itici olmaktan başka işe yaramıyor. Yaşlılar ve çocuklar ile çekilmiş fotoğraflardaki gülen başkan imajı neredeyse 100 yıllık bir yöntem. Basit anlatımıyla yeni ve yaratıcı bir fikir değil. Başkanı o pozları vermeye kim ikna etti bilmiyorum, ama parlak fikir olmadığını kesinlikle söyleyebilirim.

Çok değil birkaç gün önce yağmur sınavından çakan belediye başkanlarının en sempatik ifadeleri verdiği pozlar, o fotoğrafları kilitli trafikte izleyen biz sokaktakileri kızdırmaktan başka işe yaramıyor. Denilebilir ki Hakan Tartan (Dr.) dev projelerini yaşama geçirecek kadar eski başkan değil. Eyvallah, tamam da yaşam alanı henüz bulmasa da kamuoyu ile paylaşılacak heyecan verici bir projeyi de hatırlamıyoruz.

Donna Karan, Calvin Klein tarzı Konakta tutar mı?

Anlaşılan o ki Konak Belediye Başkanı, Amerikanvari bir pazarlama stratejisi ile ismini markalaştırmak istiyor veya marka olduğunu düşündüğü ismi üzerine iletişim politikasını oturtuyor. ABD seçim kampanyalarında tutan yönetimin Konakta tutacağına inanıp aynı yöntemi Konakya uygulamak olsa olsa fikri atalete denk gelir. Hakan Tartan foto ve imzalı afişlerde hafiften Donna Karan, Calvin Klein gibi markalara öykünme sezmiyor değilim. Dr. Hakan Tartanı konu üzerinde ekibi ile bir kez daha düşünmeye çağırıyorum.

İzmir'de yağmur romantizm dışında her şey

Daha önce de yazmıştım bu kent yağmurla kavgalı diye. Yağmur, İzmirde romantizm dışında her anlama geliyor. O evrensel romantik algı yerini kaygı dolu bekleyişe bırakıyor. İzmirdeki belediyelerin mühendislik ekipleri İzmire düşen yağmuru tahliye edemiyor. Denize kıyısı olan bir kentin caddeleri, sokakları her yağmurda suyu hapsediyor. Birkaç saati aşan her yağmurda kent kaderine teslim oluyor. Sular evleri basıyor, kanalizasyonlar tıkanıyor, trafik kilitleniyor.

Her yağmurda bir an önce dinmesini umut eden İzmirliler sanırım aynı hisleri belediye yönetimleri ile paylaşıyor. İnsanoğlunun doğanın gücüne karşı çaresiz kaldığı anlar hep vardı ama birkaç saatlik yağmurun kenti teslim alması heralde İzmire özgü. Tasavvufta rahmet ile sembolize edilen yağmur İzmirlilere ancak zahmet veriyor.