Müzeye gitmeyen topluma yüzyılın hizmeti İzmir Mask Müzesi

Sanatın milleti, milliyeti olmaz, olmamalı. İnsanlığın ortak paydasıdır sanat. Bazı sanat alanlarının geleneksel ilan edilerek kutsanmasını hiç ince bulmam, sanat üzerinden ayrıştırma olarak görürüm. Ama bunlar her sanat dalının her toplumda aynı etkiyi uyandırmadığı gerçeğini değiştirmez.

İzmirde butik müzeye konu olan mask sanatı tam da bu kategoriye girer. Eğitimli olsun veya olmasın bugüne kadar mask sanatı ile ilgilenen tek bir kişiye rastlamadım. Genel olarak sanata ilgisiz bir toplumu sanattan uzaklaştırmak için yapılması gerekenlerin başında herhalde; o toplum üzerinde hiç olarak algılanacak bir sanat üzerinden hizmet (!) sunmak gelir.

Alsancak ta açılan mask müzesi İzmirliler için ne ifade eder? Bu coğrafya ve insanı üzerinde etki bırakmayacak ve sanat hazzı tattırmayacak alanlarından biri için İzmirde müze oluşturulması kimin fikridir bilmiyorum ama yerli olmadığı kesin. Eğer toplumun hiç ilgilenmeyeceği bir sanat alanını bu tür müzeler ile sevdirileceği düşünülüyorsa nafile zorlamadır.

Anadoluda unutulmaya terk edilmiş o kadar sanat alanı varken bize bin ışık yılı uzaklıktaki mask üzerinde müze kurulacak kadar durulması ancak yerel hizmetleri ulusal tartışma konusu olmuş belediyelerimize yakışır. Toprağa, bakıra, cama gümüşe ve dahi birçok materyale ruh verilerek sanatta zirveleştiği kültürel dokuda toplumun ezici bir bölümünün ne anlama geldiğini dahi bilmediği maska mesai ve kaynak aktarmak ancak yılın ıskalaması olur.

Grafitinin sanat olarak birçok toplumda yaygın takip edeni vardır. Ancak sempatik ve bir o kadar protest sanat olarak algıladığım grafiti bizde ancak kavga ve adli kovuşturma konusu olur. Ülkemizde bir dönem örgütlerin mesaj yöntemi olan duvar yazısı bizde ancak; buraya çöp döken... sloganını işleyecek kadar gelişmiştir.

Özetle grafiti bu toplum için çok fazla bir şey ifade etmez. Tıpkı mask sanatı gibi. Mask müzesini bize kazandıran müthiş vizyon umarım bir süre sonra grafitiyi müze konusu yapmaz.