Seçkin Çiğdem

Van depreminin üzerinden 21 gün geçti… Yüzlerce insanımız yaşamını, bir o kadarı da çetin hava şartları altında yakınlarını ya da yaşama sevincini kaybetti. Halkımız ve devletimiz depremzedelerin hayata dönmesi için elinden geleni “amatörce” yapıyor, yapmaya da devam edecektir; bundan şüphemiz yok tabii ki...

9 Kasım günü ikinci travmayı yaşadı Van ve çevre ilçeleri… Richter ölçeğine göre 5.6 büyüklüğündeki bu depremde hepimizi yaralayan görevini yapan gazetecilerin ve yurt dışından, amaçları sadece depremzedelere yardım etmek olan insanların hayatını kaybetmesi oldu.

Bunlardan biri de Atsushi Miyazaki. Kendisi Japon Association for Aid and Relief (AAR) isimli bir kuruluş adına Van’a gelmiş ve burada ki insanlar için canla başla çalışmış bir doktor. Dün cansız bedenini ülkesi olan Japonya’ya uğurladık...

Ben 11 Mart’ta ki Büyük Tōhoku depremini Tokyo’da yaşadım. Sizlere depremden sonra nasıl organize olup kendi insanlarına değer verdiklerini ya da devlet işleyişinin mükemmelliğinden bahsetmeyeceğim. Japon halkının iyi karakterinden, dostlarına verdiği değerden ve bizlere olan bakış açılarından bahsedeceğim. Japonya’da ki depremden sonra her ülke gibi Türkiye de Japon vatandaşları için koşulsuz destek verdi. Arama-kurtarma ekiplerini, maddi yardım ve en önemlisi sevgisini ve iyi dileklerini gönderdi. Japon halkı bu yapılanları asla unutmayacak!

Van depreminden sonra Japon haberlerini ve Japon halkın olaya duyarlılığını takip ettim. Depremden sadece bir gün sonra Wakayama vilayetinde halkın para toplamaya başladığını haber aldım. Ardından da Tokyo’daki Büyükelçiliğimizin posta kutusuna atılan isimsiz para zarflarını gördüm. “İşte benim tanıdığım ve sevdiğim, hayatımı Tokyo’da devam ettirmeme neden olan insanlar bunlar” dedim! Büyük gurur ve şükranlarımı tüm Japon arkadaşlarımla paylaştım, paylaşmaya devam edeceğim!

Depremden hemen sonra birçok Japon sivil toplum örgütünün Van’a geldiğini öğrendim... Bunların içinde haberciler, doktorlar, arama-kurtarma ekipleri vardı. Kurban Bayramı’ndan hemen önce birçoğu görevinin bittiğini düşünerek Japonya’ya gerdi döndü, ama içlerinden bazıları hala halk için yapabileceklerini olduğunu düşünüyordu; Miyuki Konnai ve Atsushi Miyazaki. Hasarlı olabilecek binalardan birinde hem de otelde 9 Kasım günü enkaz altında kaldılar...

Miyuki Konnai şanslıydı, 5 saat sonra, uzun uğraşlar sonunda enkaz altından yaralı olarak çıkarıldı. Fakat Atsushi Miyazaki arkadaşı kadar şanslı değildi… Her ölümü kabul edemeyiz, farkındayım, mutlaka bir suçlu arayışına girer ve mutlaka o suçluyu buluruz. Ama ben bu sefer suçlu aramayı istemesem de suçlu kendiliğinden “ben buradayım” diyor. Ne yazık ki bize böyle yaşamayı öğreten, sistemi sorgulamamayı ve asla kaliteli bir hayatı bize vermeyen politikacılarımız ve hükümetlerimiz bu depremlerde benim gözümde çoktan hüküm giydi.

Japonya’da dünya tarihinin en büyük depremlerinin birinde Richter ölçeğine ile 9.0’luk bir depremde bir kişinin bile burnu kanamazken, ülkemizde Richter ölçeğine ile 5.6’lık bir depremde Atsushi Miyazaki’yi kaybetmenin acısını yüreğimde hissediyorum…

Ve yazımın başında da yazdığım gibi uğurluyorum…

さようなら、宮崎さん！ありがとうございました。あの、トルコ人はあなたを決して忘れないだろう！

(*) Hoşçakal Bay Miyazaki! Her şey için teşekkürler. Biz Türk halkı seni asla unutmayacağız!